Η Θεραπεία Με Όζον Στην Αvτιμετώπιση Της Κεφαλαλγίας: Η Μέθοδος Της Μεγάλης Αυτομετάγγισης
Η Οζονοθεραπεία, δηλαδή η χρήση του όζοντος για ιατρικούς σκοπούς εφαρμόζεται για περισσότερο από μισό αιώνα σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Μάλιστα, το 2010, η διεθνής επιστημονική επιτροπή για την Οζονοθεραπεία εξέδωσε κατευθυντήριες οδηγίες για την ιατρική χρήση του όζοντος. Το ιατρικό όζον αποτελεί ουσιαστικά ένα μίγμα οξυγόνου και όζοντος (02/03). Έχει δράση απολυμαντική,είναι ασφαλές, μη τοξικό, στερείται αλληλεπιδράσεων με άλλες ή Φαρμακευτικές ουσίες και δεν προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις εφόσον χρησιμοποιηθεί σωστά. Όταν εφαρμόζεται τοπικά ασκεί αντισηπτική, βακτηριοκτόνο, μυκητοκτόνο και ιοκτόνο δράση, συμβάλει στην επούλωση τραυμάτων και εγκαυμάτων και διεγείρει την τοπική ανοσία. Στις περιπτώσεις που χορηγείται συστηματικά, μεταξύ άλλων, προάγει την ενεργοποίηση ενζύμων του αντιοξειδωτικού συστήματος.
Οι ιδιότητες αυτές του όζοντος το καθιστούν σημαντικό κλινικό εργαλείο στα χέρια των ειδικών με ευρύ Φάσμα θεραπευτικών εφαρμογών και πλέον αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα. Ένας τομέας όπου η οζονοθεραπεία κατέχει σημαντική θέση είναι αυτός της αντιμετώπισης του χρόνιου πόνου. Εφαρμόζεται, μεταξύ άλλων, στην θεραπεία του μυοσκελετικού οξέος και χρόνιου πόνου, του πόνου που συνδέεται με δισκοκήλη, στην ισχιαλγία αλλά και την κεφαλαλγία.
Η οζονοθεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορες μεθόδους:
– ενέσιμη θεραπεία (ενδομυϊκή ή υποδόρια χορήγηση) – μικρή και μεγάλη αυτομετάγγιση – με εντερικό υποκλυσμό – τοπική εφαρμογή με ασκούς ή κώδωνες
Η μέθοδος της μεγάλης αυτομετάγγισης όζοντος αφορά ουσιαστικά στην λήψη φλεβικού αίματος από τον ασθενή, την ανάμιξή του με μείγμα 02-03 και την επαναχορήγηση στον ασθενή. Έχει εφαρμοστεί σε περισσότερες από 150 παθήσεις μεταξύ των οποίων κυκλοφορικές παθήσεις, σε ρευματοπάθειες, συστηματικές νευρολογικές νόσους, σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς αλλά και στην αντιμετώπιση της ανθεκτικής ημικρανίας με καλά αποτελέσματα.
Πρόκειται για μια ακίνδυνη μέθοδο που εφαρμόζεται από έμπειρους επαγγελματίες στο κατάλληλο περιβάλλον (κλινική). Η διαδικασία περιλαμβάνει τη λήψη Φλεβικού αίματος (ποσότητας 220-300 ml) που μεταγγίζεται σε στείρο γυάλινο δοχείο μιας χρήσεως που περιέχει ηπαρίνη (25 IU/mi αίματος). Το αίμα αναμειγνύεται με ίσο όγκο αέριου μείγματος 03/02 σε σταδιακά αυξανόμενες συγκεντρώσεις 03/02 από 30 έως 60 μg!ml για κάθε mI αίματος. Μετά από ελαφρά ανάμειξη που διαρκεί περίπου 5 λεπτά, το αίμα επαναμεταγγίζεται στον ασθενή. Το μείγμα 03/02 (4%, 96%) παρασκευάζεται από καθαρό οξυγόνο (που χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς) με τη χρήση γεννητριών ιατρικού όζοντος. Να σημειωθεί ότι τα ζωτικά σημεία του ασθενούς παρακολουθούνται από τον ειδικό καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.
