Μετεγχειρητικοί Πόνοι

Οι περισσότεροι ασθενείς νοιώθουν πόνο μετά από μία χειρουργική επέμβαση, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό. Ο πόνος αυτός ονομάζεται οξύς μετεγχειρητικός πόνος, θα πρέπει να είναι μικρής διάρκειας, και αντιμετωπίζεται από τον θεράποντα ιατρό μετά τη χειρουργική επέμβαση με τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.

Παρά τη σχετική ευκολία για τον έλεγχο του πόνου αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση με απλά αναλγητικά, τοπικά αναισθητικά ή οπιοειδή, ο πόνος που επιμένει μετά από επούλωση των χειρουργικών τραυμάτων και η δυσφορία που διαρκεί περισσότερο από 3 έως 6 μήνες ή αρκετά χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, ονομάζεται χρόνιος μετεγχειρητικός πόνος. Ο χρόνιος μετεγχειρητικός πόνος αποτελεί ένα σημαντικό ιατρικό και συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα.

Ο τραυματισμός των περιφερικών νεύρων μετά από χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να οδηγήσει σε επίμονο και ανθεκτικό νευροπαθητικό πόνο που θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής του πάσχοντος .

Η διάγνωση του χρόνιου μετεγχειρητικού πόνου γίνεται από έναν έμπειρο ιατρό βάσει των συμπτωμάτων. Πρόκειται για πόνο που εμφανίζεται όχι μόνο στην περιοχή του τραυματισμένου νεύρου, αλλά μπορεί να αντανακλάται και σε περιοχές που δεν έχουν υποστεί τραυματισμό. Περιγράφεται ως οξύς διαπεραστικός πόνος, καύσος, χαρακτηρίζεται από παραισθησία (μη δυσάρεστη προκλητή ή αυθόρμητη αίσθηση μουδιάσματος), δυσαισθησία (δυσάρεστη προκλητή ή αυθόρμητη αίσθηση μουδιάσματος), υπερπάθεια (επώδυνη κατάσταση ως αντίδραση σε επαναλαμβανόμενο ερέθισμα) και ακολουθεί την κατανομή περιφερικού νεύρου ή νωτιαίας ρίζας. Μπορεί επίσης να συνυπάρχει αλλοδυνία, δηλαδή πρόκληση πόνου από ένα φυσιολογικά μη επώδυνο ερέθισμα, κινητική δυσλειτουργία, απώλεια αντανακλαστικών, οίδημα των άκρων, μεταβολές στη θερμοκρασία και το χρώμα του δέρματος.

Το ηλεκτρομυογράφημα ή ο διαγνωστικός αποκλεισμός του νεύρου που ενδέχεται να έχει τραυματιστεί συνεπικουρούν στην ασφαλή διάγνωση της μετεγχειρητικής νευροπάθειας.

Προτείνονται αρκετές εναλλακτικές θεραπείες αντιμετώπισης του μετεγχειρητικού πόνου ανάλογα με το είδος της χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβληθήκατε και το ιατρικό σας ιστορικό.

Φαρμακευτική αγωγή: Οι συνιστώμενες θεραπείες πρώτης γραμμής περιλαμβάνουν τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νορεπινεφρίνης, εκλεκτικοί αναστολείς των α2δ διαύλων ασβεστίου gabapentin και pregabalin. Τα οπιοειδή, ιδιαίτερα η τραμαδόλη, συνιστώνται ως φάρμακα δεύτερης γραμμής στην περίπτωση του μετεγχειρητικού πόνου. Η τοπική εφαρμογή λιδοκαΐνης και καπασαϊκίνης ενδείκνυται για τη θεραπεία του εντοπισμένου μετατραυματικού και μετεγχειρητικού πόνου με σημαντικά αποτελέσματα.

Μη φαρμακευτική αγωγή:

Η μη-καταστροφική παλμική ραδιοσυχνότητα (non-ablative pulsed radiofrequency) ή νευροδιέγερση του περιφερικού νεύρου ή του νωτιαίου μυελού μπορεί να αποτελέσουν εναλλακτικές προσεγγίσεις σε περιπτώσεις με έντονο πόνο ή όταν οι παρενέργειες των φαρμάκων δεν επιτρέπουν τη συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής. Η παλμική ραδιοσυχνότητα είναι μια θεραπευτική μέθοδος με αρκετές εφαρμογές στη θεραπεία του χρόνιου πόνου, η οποία έχει το πλεονέκτημα ότι ελέγχει τον πόνο χωρίς να καταστρέφει τον ιστό. Έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε ασθενείς με επίμονο νευροπαθητικό πόνο ανθεκτικό στη φαρμακευτική αγωγή που ενεργοποιείται μετά από τραυματισμούς από μεσοπλεύρια νεύρα, θωρακικές χειρουργικές επεμβάσεις ή μαστεκτομές.
Προτείνεται επίσης η διαδερμική μαγνητική διέγερση, μη επεμβατική θεραπεία που εφαρμόζεται για διάστημα 6-8 εβδομάδες ή η διέγερση περιφερικού νεύρου με την εμφύτευση νευροδιεγέρτη, η οποία είναι αποτελεσματική για τον έλεγχο σοβαρού μετεγχειρητικού ή μετατραυματικού πόνου.